Het is alweer een behoorlijke tijd geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Ondertussen zitten we alweer in het zuiden van Ecuador, maar hiervoor hebben we een maand in Colombia rondgereisd.

Bogota
Toen we aankwamen in Bogota was het totaal anders dan Cuba. De mensen zijn heel vriendelijk en behulpzaam en niemand valt je lastig of wilt iets van je. Wel werden we constant aangekeken en werden de nodige foto´s gemaakt, alles op een leuke manier. Bogota is echt een supergrote stad met ong 9 miljoen mensen. Om de stad een beetje te verkennen hebben we een fietstour gedaan. Ook zijn we cultureel gaan doen en hebben we het goudmuseum, politiemuseum en het Boteromuseum bezocht. Aan het eind hebben we een goede stapavond gehad met een leuke groep mensen uit het hostel.

Op naar avontuur in San Gil!
De eerste dag gingen we paragliden. We startten op een heuvel en gingen tegelijk van start. De jonge jongens waren erg ervaren en Rutger en ik vlogen om elkaar heen tot onze zeilen elkaar bijna aanraakten. Ook lieten ze ons een paar keer keihard spinnen. Je gaat langzaam omhoog en ineens in een harde vaart in rondjes omlaag. Saskia was alweer geland op de berg en zag Rutger de laatste keer spinnen voordat hij landde. Zijn gezicht toen ze aan het landen waren was goud waard haha! Hij moest bijna overgeven van de druk op zijn lichaam en het werd helemaal zwart voor zijn ogen.

De volgende dag was het tijd voor raften. We hadden een leuke club uit het hostel waar we mee gingen, Red Bull Hot Tob Team! We moesten alleen een aantal uur wachten, omdat het zo hard had geregend en de rivier nog te wild was. We zijn met onze gids Red Bull de rivier over gesjeesd in 1,5 uur ipv 2 uur doordat het water zo hoog en snel was. Het was echt fantastisch en in de laatste rapid 5 zijn we met zijn allen uit de boot geklapt. Dat maakte ons raftavontuur helemaal compleet! Zie filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=C_QzLO12mAM Red Bull moest langs de rivier teruglopen om 1 peddel te zoeken en kwam 20 minuten later aandrijven door de rivier met de peddel in zijn hand, de held. Tijdens de uitleg van tevoren krijg je te horen dat je je peddel moet vasthouden als je uit de boot valt, maar daar dacht Sas echt niet meer aan toen de boot omklapte;) In de avonden konden we lekker uitrusten in de hot tub bij het hostel.

Santa Marta
In Santa Marta stond een 4-daagse trekking op de planning naar de verloren stad door de jungle. We waren een beetje ziek dus hebben eerst paar dagen gechilld in het hostel. Nog de nieuwste James Bond film in de bios gezien, naja bijna helemaal afgezien dan. Saskia was zo hard aan het hoesten dat Rutger haar heeft verwijderd uit de bios 20 minuten voor het einde. Dat was wel zo eerlijk voor de 6 andere mensen die in de zaal zaten.

Ciudad Perdida (Lost City Trek)
Uitgerust en met een klein tasje ingepakt met wat spulletjes voor 4 dagen gingen we met een safariauto de jungle in. Onze gids leek net op Mogli uit Jungle Book, hij was jong en ging als een speer. De eerste dag was maar 4 uur lopen, met veel beklimmingen. Er werd goed voor ons gezorgd met fruit onderweg, zwemmogelijkheden en een goede maaltijd in de avond. Vervolgens gingen we in hangmatten slapen die heel dicht op elkaar hingen. Sas lag tussen Rutger en Matt (toffe Australische gast), dus je raadt al wat er gebeurt. Hahah uittesten hoe je iedereen in beweging krijgt!! Sas moest de blaren al afplakken van de eerste dag. Rutger had 1 vieze op zijn kleinste teen van me rechtervoet. Dat was al een blaar op blaar.

De volgende morgen gingen we 5 uur op en stond ons een tocht van 7 uur te wachten met een lunchpauze-zwempauze. Pittige dag lopen, klauteren, klimmen door de jungle met muggen en een hele hoge luchtvochtigheid. Alle kleren worden nat en krijg je daarna niet meer droog. Je kijkt tijdens de trekking vooral naar je eigen voetstappen en soms moet je even stoppen en om je heen kijken hoe mooi alles is. Aangekomen in het kamp zagen we 5 meter van ons bedje een giftige schorpioen zitten. Je bed en schoenen moesten dus goed gecheckt worden!

Volgende dag (3) moesten we weer die koude natte schoenen in met onze blaren:S aauww!! Maar die ochtend moesten we 1200 tredens omhoog om bij de verloren stad aan te komen. Aangekomen op het eerste terras kregen we de geschiedenis. Paar details over de verloren stad. Gebouwd tussen 700 en 1200 na christus. Het is pas in 1970 ontdekt door archeologen. De Farc heeft veel schatten gejat uit de graven. Er waren gevechten met het leger en de bevolking. In 2001 moesten de archeologen stoppen, maar ze staan te popelen omdat er nog veel meer te ontdekken is.

Na wat mooie fotos geschoten te hebben gingen we terug naar kamp 2. Onderweg kwamen we de Tayronas (indigenous people) tegen die nog redelijk primitief leven. In ruil voor snoepjes mocht je fotos van ze maken. Na weer 7 uur lopen was iedereen gebroken. Die nacht kregen veel mensen last van hun maag, omdat iedereen water dronk uit kleine watervallen langs het pad. Rutger bleef gelukkig gespaard.

De laatste dag was echt zwaar. Onze blaren waren nu echt ernstig pijnlijk en Sas had het nog zwaarder omdat zij niks kon eten door de misselijkheid. Na twee pijnstillers en natte schoenen ging het lopen wel weer beter. Sas en ik bleven bij elkaar en Rutger probeerde Sas steeds moed in te spreken, want zij had het echt moeilijk, maar ze zeurde niet. Na 7 uur bijna aan 1 stuk gelopen (omdat we zo snel mogelijk uit de jungle wilden) kwamen we aan bij een de eerste zwemplek. Daar sprongen we met kleren en schoenen het water in! Heerlijk! Na nog 40 min lopen kwamen we aan bij het startpunt. Daar hebben we slippers aangedaan en een heerlijk visje gegeten. Sas der voeten waren echt toegetakeld (overgevoelige huid, zie foto). Iedereen was trots op zichzelf dat we het hebben gehaald in 4 dagen. Het kan namelijk ook in 5, maar das voor mietjes;) Tijdens de toer hebben we echt een leuke band opgebouwd met de groep. Die avond weer voldaan in het hostel 12 uur lang geslapen.

Minca
Om bij te komen van de lost city hebben we 1 dag uitgerust in een klein dorpje boven op de berg. In de avond kampvuurtje gemaakt en hier vooral lekker niks gedaan. Uitzicht over heel Santa Marta en de zee was supermooi.

Tayrona Park (Cabo San Juan)
Dag erna zijn we naar Tayrona Park gegaan, een nationaal park. Klein beetje jungle met veel strand. Wij kwamen voor het strand na de Lost City dus we moesten 1.40 uur lopen naar de bestemming (Cabo San Juan), tenminste.... als je goed loopt. Wij deden er 5,5 uur over, omdat we verdwaald waren. Tot het eerste strandplekje ging alles goed, maar toen hebben we per ongeluk de paardenroute terug naar de ingang genomen en tegen die tijd was het al 17.00 uur. KUT! Dan wordt het al bijna donker. We wilden per see naar de eindplek dus met zaklamp gingen we weer van start. In het donker kwam de hele jungle tot leven, alle apen, kikkers en krekels begonnen te schreeuwen, echt oorverdovend! Daarnaast liepen we op onze slippers wat de tocht niet makkelijker maakte. Constant je slippers uit de modder vissen tot schreeuwens toe. In het donker in de jungle weet je niet meer waar je heen moet en toen we uiteindelijk weer strand bereikten wilden we hier niet meer vandaan. Toch moest dat om bij het laatste punt aan te komen. Weer de jungle in, apen langs zien lopen, Rutger lampje die het steeds begaf. Het was een flinke relatietest! Maar we hebben hem overleefd en om 20.00 uur de eindstreep gehaald. Wat een avontuur! Er was nog een tent voor ons over waar we konden slapen die midden in de nacht in elkaar stortte door de harde wind. Voor Rutger de ervaren kampeerder was dit geen probleem en de tent stond weer tiptop na een kwartier. De nacht erna kwam de traktatie: slapen in de hangmat boven op het hutje die je ook op de voorkant van de Lonely Planet van Colombia ziet. Wel een beetje winderig, maar we hebben er geslapen!

Taganga
Samen met Dor (Isrealische metgezel van de Lost City) zijn we naar een klein vissersdorpje gegaan. We verbleven in een Israelische Mansion wat echt over de top was, basketbalveld, zwembad, kinderspeelplaats, hangmattenverdieping, videohoek, pooltafel, noem maar op! Heerlijk en niet duur! Hier een duikcursus gedaan en tijdens onze eerste dag een zeeschildpad en een zeepaardje gezien, yes! Daar hadden we wel mazzel mee. Daarna onze Padi gehaald daar.

Cartagena
Drie woorden.... VEEL TE HEET. Toch nog de 15 meter hoge natuurlijke moddervulkaan bezocht wat een aparte ervaring was. Met veel teveel mensen zit je in de vulkaan en je zinkt niet. 1 gast liet nog een dikke scheet die als een grote bel omhoog schoot, betrapt! Iedereen lachen! Maar geen georganiseerde tripjes meer voor ons, gadver. In deze stad hebben we ons 3,5 jarige relatie gevierd met een zonsondergang en bier en pizza op het balkon van het hostel.

Medellin
Medellin staat bekend om het stappen en de vrouwen maar die hebben wij gemist, verkeerde weekend vanwege familiefestiviteiten. Daarintegen was wel de hele rivier versierd met megaveel kerstlichtjes in verschillende thema´s. Hoogtepunt was de Pablo Escobar Tour. Tot 1993 was Medellin een gevaarlijke stad en konden er geen toeristen komen. Tijdens de tour hebben we de broer van Pablo ontmoet in een van zijn mansions, Roberto. Hij houdt van de vrouwtjes en heeft dan ook Saskia een paar keer ‘per ongeluk\' tegen haar boobies gestoot. Ach, heeft die ouwe vent ook zijn pleziertje. Hij heeft ook zijn jaren in de bak uitgezeten vanwege de drugshandel en laat nu toeristen in zijn huis en beantwoordt alle vragen. Zijn glazen oog heeft hij te danken aan een ontplofte briefbom in de bak. Pablo Escobar heeft alleen in Medellin al 10.000 mensen laten vermoorden. Het was een interessante tour, omdat je hoort hoe 1 man zoveel macht kan hebben door drugs. Onderhand is het een stuk veiliger in de stad en zijn ze blij met de toeristen die komen.

Guatape
Een klein schattig kleurrijk dorpje met 1 grote steen van 200 meter hoog. Op de top heb je uitzicht over het hele gebied wat bestaat uit kleine eilandjes omringd door water. Een straathond heeft ons gevolgd tot op de berg en weer terug tot het hostel. Daar bleek dat Lulu al drie dagen kwijt was en wij haar terug gebracht hadden.

Cali
In Cali waren we elkaar even zat dus weinig gezien van de stad en snel weer vertrokken. Dit deden we met de nachtbus wat streng afgeraden werd door alle mogelijke instanties. Tickets waren al gekocht, dus de gok gewaagd. Niks aan de hand uiteindelijk. Soepel de grens overgegaan naar Ecuador om daar weer nieuwe avonturen te beleven. Zin in een nieuw land met een nieuwe cultuur.