Amigos!

We zijn onderhand al in Mendoza (onze een na laatste stad) en hebben nog maar 2 weken te gaan. We zijn bijna een maand in Brazilië geweest en een weekje in Uruguay.

Corumba en Bonito
De grensovergang ging heel soepel van Bolivia naar Brazilië. Aan de Braziliaanse kant stond een rij van vijf uur met voornamelijk Bolivianen die Brazilië in wilden. Wij dachten, aaah nee dit gaat een lange dag worden. Totdat een lief vrouwtje op ons af stapt en zegt: \'Jullie zijn toeristen, dus jullie hoeven niet in de rij te staan.\' Wij schuifelden een beetje ongemakkelijk naar voren langs de Bolivianen en glipten naar binnen om onze stempel te krijgen voor Brazilië. We werden warm onthaald in het stempelkantoortje en die vent vond het geweldig dat we in zijn land kwamen. Dit was een goede start in Brazilië! We moesten bij de volgende stad Corumba komen en de taxi vonden we te duur, dus na een paar minuten aan de kant van de weg met de hand omhoog gestaan te hebben, werden we opgepikt door een oud mannetje die we echt nauwelijks konden verstaan. Portugees is dus echt niet hetzelfde als Spaans. Gelukkig helpt het Spaans een beetje. We zaten eerst in de laadbak, maar de Braziliaanse politie vond het toch veiliger als we voorin met z\'n tweeën gingen zitten. Okeejjj! Na dit ritje werden we al helemaal enthousiast in dit land.

We hadden bericht gekregen van een host van couchsurfen dat we welkom waren in Bonito en hij kon ons ook kon oppikken van het busstation. Wij waren echt blij en deze eerste ervaring bleek heel goed uit te pakken. We zijn een paar nachtjes in Bonito gebleven, waar wij voor onze host hebben gekookt, maar hij ook voor ons. Hij reed ons overal en nergens naartoe met een vriendin van hem: Rihanna door de speakers en keihard meezingen! Het meisje deed steeds de \'microfoon\' voor Saskia\'s gezicht waarop ze uiteraard mee moest zingen, maar de tekst niet kende. Rutger had zich veilig voorin de auto genesteld en zat te gniffelen. We zijn een paar keer naar een rivier gegaan met superhelder water waar je tussen de vissen zwemt, waar eind van de middag de papegaaien langsvliegen en we lekker een potje hebben gevolleybald. Ook hier werden weer onder leiding van het meisje uitvoerig danspasjes van Rihanna nagedaan en geleerd aan het volk dat er al was, hilarisch! We hebben 1 tour gedaan naar Grotto Azul, een grot met stalagmieten en stalactieten en onderaan een heldere blauwe waterbron. Bonito is een mooi plaatsje en daarom ook duur. Gelukkig hadden we een top couchsurfadres.

Iguazu
Vervolgens gingen we naar de Iguazu watervallen. Tijdens deze reis kwamen we 4 lachen gasten uit Amsterdam tegen, waarmee we hebben gekaart en vervolgens billenbrand voor de loser hebben gespeeld op het busstation tot diep in de nacht. Na de busreis hebben we meteen de Braziliaanse kant gezien. Dit was heel indrukwekkend, want vanaf deze kant zie je het schitterende uitzicht op de lange water muur die vooral gevestigd is Argentinië. Er was een hele route gebouwd door de watervallen waar ook een soort kleine beren rond los lopen. Twee dagen later gingen we naar de Argentijnse kant met een Nederlands meid (Karin) die we in het hostel hadden ontmoet. Vanaf het moment dat we het hostel uitliepen begon het keihard te regenen en het is de hele dag niet opgehouden met regenen. Maar dit mocht de pret niet drukken. Poncho\'s aan en gaan met die banaan! Het was een Hollandse dag zeiden we en hebben in alle plassen gestampt, terwijl de treintjes met mensen langskwamen met wat zure gezichten omdat het regende. Bij de grootste waterval hebben we echt heel lang gestaan en onze ogen uitgekeken, wat een geweld! Weer een Wauw-moment in onze trip!

Rio
We zijn niet langer blijven plakken in Foz do Iguazu, want we stonden al een tijd te popelen om naar Rio te gaan. We moesten wel een pittig lange busreis ondergaan van 25 uur waarbij er ook nog eens een 2,5 uur durende controle bij kwam voor drugs en gestolen spullen. Alle tassen van de Paraguayanen werden opengerukt en op de grond gegooid, horloges werden van armen afgetrokken en ze werden hardhandig gefolieerd als ze gestolen spullen hadden. We waren een beetje bang dat ze onze tas met mooie souvenirs ook op die manier open gingen trekken, dus we stonden al in de startblokken om er iets van te zeggen. Toen ze bij onze tas kwamen en zagen dat die van ons was, werd er heel voorzichtig mee omgegaan. Eenmaal aangekomen in Rio hebben we ook hier via couchsurfen een hele leuke host (Rafael) gevonden, die eigenlijk geen tijd had en zijn appartement was een slagveld. Toch was hij zo tof dat hij ons bij hem liet verblijven in Lapa. We werden verwelkomd met een zelfgebrouwen biertje, wat shotjes en hij heeft alles opgeruimd zodat we een eigen kamer hadden met het lekkerste bed van de hele reis! De volgende dag zijn we naar Escalera de Selaron gegaan, de trappen, waar de clip \'beautifull\' van Snoop Dog en Pharrel is opgenomen. De trappen zijn gemaakt van mozaïek door een Chileense kunstenaar Jorge die onlangs is overleden.

Rutger\'s kennis, Sam, uit Utrecht woont tijdelijk in Rio en die hebben we opgezocht. Hij heeft 2 jaar geleden 6 maanden in Rio gewoond en kan al een goed woordje Portugees. Handig, want wij vonden het maar knap lastig om te spreken met de inwoners en hij heeft ons goed de stad laten zien. Sam en Rutger waren net na elkaar jarig en 10 maart hebben we de hele dag aan het strand gechilld met pintekes, muziek en omringd door megaveel en megagrote billen. We keken onze ogen uit! In de avond kwamen twee Brazilianen ons vergezellen met het dochtertje van een van de twee, echt een heerlijke dag met een geweldige zonsondergang. Rio is waarschijnlijk de mooiste stad die we hebben bezocht met mooie stranden, superaardige mensen, en omringd door bergen.

De volgende dag met Rutgers verjaardag zijn we de sugarloaf opgegaan, twee bergen in de wijk Urca. De eerste berg zijn we opgewandeld en het laatste stuk met de kabelbaan omhoog. Wat een geweldig uitzicht!
Van Rio wordt gezegd dat het een gevaarlijke stad is en dat klopt ook. In de wijk Lapa waar wij verbleven slapen veel mensen op straat en \'s avonds voel je je er helemaal niet op je gemak. Wel zijn hier allemaal leuke tentjes waar je kunt drinken en mensen op straat samba spelen en dansen. Toch zie je elke 20 meter politie en nog hoor je zoveel verhalen van berovingen. Wij zijn in deze wijk overdag BIJNA overvallen toen we een flesje drank voor onze host wilden halen. We liepen een winkeltje uit en er lopen vier à vijf jochies van 14-15 op ons af. Rutger zag meteen dat de ene gast een pistool uit zijn broek haalde en aan een van de andere jongens gaf. Foute boel en Rutger sleepte Saskia mee de straat over waar net een stoet auto\'s langskwam. Parallel aan de andere kant van de weg liepen de jongens met ons mee. Na een halve sprint waren we uitgekomen bij een groot plein waarna we achterom keken en de jongens weer terugliepen de straat in. Fjieeuuwwww! We hadden net onze camera mee, veel geld gepind en kostbare dingen mee (wat we normaal nooit hebben). Gelukkig niks aan de hand en het maakt je nog weer een stuk alerter. Dit is de negatieve kant van de stad, er zijn aardig wat rotte appels, vooral in het centrum en Lapa. Toch vinden wij het echt een topstad. Iedereen is heel erg behulpzaam en als ze zelf iets niet weten vragen ze allemaal andere mensen tot ze je hebben geholpen. Ze zeggen allemaal gedag en zijn blij met je komst.

In het weekend had Rafael tijd voor ons en toen heeft hij ons meegenomen voor ontbijt met een vriend en vriendin van hem. Het plan was om te ontbijten in parque Lage, de mansion ook uit de clip \'beautiful\'. Dit hadden meer mensen bedacht en we kwamen op een enorme wachtlijst, laaat maaarrrr! Rondgewandeld daar en vervolgens een nieuw tentje opgezocht. Uiteindelijk is het een brunch geworden met een heerlijke megapasta. Toen we naar de auto liepen hoorden we ineens een keiharde knal en zagen we een vuurregen boven ons hoofd. Wij rennen en bleek dat er een elektriciteitskabel boven ons hoofd was geknapt! Niks aan de hand gelukkig. Die kabels hangen hier allemaal door de straten, waar je zo nu en dan ook nog wat aapjes op ziet wandelen. Gek gezicht.

Dat we Sam in Rio konden opzoeken was al toevallig, maar dat ook Robbert en Daniel uit Utrecht in Rio zouden zijn was nog een extra toeval. Wat stranddagen, lekkere maaltijden en avondjes drinken met wat bekende gezichten was echt leuk. Rutger begon gelijk weer beetje plat Utrechts te praten en het voelde weer helemaal vertrouwd qua gesprekken en humor. Dat is toch wel anders als je iedereen steeds opnieuw moet leren kennen die je ontmoet. Sinds Robbert en Daniel in Rio aankwamen begon het met regenen, dus zij wilden snel door naar Ihla Grande. Wij zouden ze later opzoeken op dit paradijselijke eiland. We hadden namelijk eerst nog iets op ons verlanglijstje van Rio staan, een bezoekje aan de favela\'s met Sam. Sam heeft namelijk twee jaar geleden een stage gelopen bij een groot sportcentrum wat aan de bodem van de favela ligt. Onze laatste dag in Rio zijn we met Sam en Auri ( een vriend van Sam uit de favela). Vroeg in ochtend hebben we de bus gepakt naar Rocinha, de grootste favela van Rio met ong. 200.00 inwoners. Zo groot ziet het er helemaal niet uit als je tegen de berg opkijkt, maar je vergist je erin hoeveel mensen er kunnen wonen en hoe elk plekje wordt benut. We zijn eerst naar het sportcentrum gegaan waar Sam heeft gewerkt. Het was mooi om te zie hoe gemotiveerd de jongeren waren en elke dag daar trainden in welke sporttak dan ook. Het houdt ze van de straat en zoveel mogelijk van de drugs weg.
Daarna hebben we met Auri afgesproken onder aan de stad en zijn met een collectief busje omhoog gesjeesd door de smalle betonnen straatjes. Vanaf boven zijn we naar beneden diep door de wijk gelopen, net een doolhof. Iedereen kende Auri, omdat hij een judoka leraar is en de mensen waren daardoor ook zeer vriendelijk naar ons. Paar keer een praatje gemaakt met wat kinderen en ouderen. We hebben dus geen angst gevoeld en hoorden van Sam dat het een stuk veiliger is geworden hier. Twee jaar geleden zag je jonge jochies met een bazooka en AK47 in de arm en wist je dat het niet pluis was. Vanaf deze wijk is ook eens een politiehelicopter met een bazooka naar beneden geknald. Er heeft recent een grote schoonmaak plaatsgevonden ivm het WK en de olympische spelen. Verschillende delen van de politie en het leger hebben zich samengevoegd en druk uitgeoefend, waardoor vele drugsbazen zijn gevlucht of zich schuil houden. De wapens zie je totaal niet meer op straat en zo nu en dan zie je een politiewagen met megageweren uit de raampjes voorbij rijden. Sam was op zoek naar een blinde judoka die hij wilde interviewen, maar die was jammer genoeg niet thuis. Na een heerlijke lunch onderaan de favela hebben we een verfrissende duik genomen in de wilde zee met nog twee jonge sporters. Die avond stond Sam ineens stuiterend in ons hostel met goed nieuws: een vriend Julio had gratis kaartjes voor een groot feest in de Sambadrome. Alle grote Braziliaanse artiesten stonden er met 30.000 swingende Brazilianen. Wat een geweldige afsluiter! Het voelde als een dag in het echte leven van de Brazilianen, waarin wij de hele dag de enige toeristen waren en warm werden onthaald.

Ihla grande
Helaas hield het noodweer aan en aangekomen na de bootrit was alles doorweekt. Er zijn geen taxi\'s dus je moet alles lopen. Eindelijk een hostel bereikt en hopen op beter weer de volgende dag. Zonder zon is dit paradijs namelijk geen paradijs, want dan kun je niks. Volgende dag naar het hostel van Robbert en Daniel verhuisd en de hele middag wezen kaarten en dobbelen en biertjes drinken. Er werd een grote party in het hostel voorspeld voor in de avond. Maar eerst begon er een Turk op gitaar zwoele liedjes te zingen, waar wij geen gehoor aan gaven en vrolijk verder dobbelden en lachten. Hier was de gladnek niet van gediend, want hij moest uiteraard het middelpunt van aandacht zijn en iedereen moest aan zijn lippen hangen. Hij stopt met spelen en verzocht ons te stoppen met dobbelen, vooruit, zo gevraagd en na een aantal vragen zo gedaan. Nog geen tien minuten later komt er een grote kale gast met het verzoek of we even aan het andere uiterste van de ruimte willen gaan zitten, daar kunnen we doen en laten wat we willen. Nja best, wij verhuizen en het mexicanen (dobbelen) werd vrolijk voortgezet. Vijf minuten later werd een box recht boven ons hoofd aangezet om ons gelach te overstemmen. We waren blijkbaar ietwat luidruchtig. Toen eenmaal de vent met gitaar verdwenen was en de muziek startte, werd de tafel onder onze neus vandaan gehaald en de stoelen onder onze kont vandaan getrokken, naaahhh! Toen hebben we onze fles alcohol er maar bijgepakt en zijn we verder gaan drinken. Dit mocht uiteraard ook niet en nu hadden we echt alles fout gedaan. Wat ze vergeten, is dat wij de enige gasten waren in het hele hostel die al vanaf 2 uur in de middag geld aan het spenderen waren aan bier. We hadden echter een stel ontmoet die bevriend was met de baas, die er op dit moment niet was. Dit stel heeft even haarfijn uitgelegd dat ze blij moeten zijn met ons als enige gasten die wat leven erin gooien en dat ze een melding bij de baas zouden maken van hun gedrag naar ons. Haha te gek toch!:D Verder hebben we er een leuke nacht van gemaakt. Op de pier nog een dronken gozer in het water zien donderen die gelukkig wel weer boven water kwam (dit was nog maar de vraag namelijk met al die rotspunten daar). Rutger bood hulp aan, maar dat had hij niet nodig. Hij kon zelf wel uit het water komen.... Na tien minuten naar zijn geklungel te hebben gekeken heeft Rutger hem er toch met iemand anders uitgetrokken. Die vent heeft echt mazzel gehad! Voor zover Ihla Grande, we hebben namelijk niks van het hele eiland gezien, maar op de plaatjes zag het er betoverend uit;) Met een dikke kater de boot gepakt en de Utrechtse jongens gedag gezegd die snel naar het noorden van Brazilië wilden, naar de zon.

Paraty
Het stel dat we hadden ontmoet op het eiland, een meid van 22 uit Zwolle en een man van 40 uit Engeland, wilden net een B&B openen in Paraty. In de bus die kant op boden ze aan dat we wel bij hun konden verblijven en dan waren we soort van \'eerste gasten\'. We wilden eerst door naar Floripa, vanwege het weer maar ach, waarom ook niet daar een stopje maken? Na het boodschappen doen vonden we Rutger en hun puppy in zijn armen, beiden aan het slapen. In de avond gekookt, rondgelopen door het stadje en cachaca gedronken, het lokale drankje en heerlijk in een privé kamer geslapen. Gebeurt ook niet elke dag...

Florianopolis
Van Rafael, onze host in Rio, hadden we wat tips gekregen over Floripa waar hij ook gewoond had. We vonden een rustig hostel in het Zuiden waar het minder toeristisch was. Vanaf het moment dat we daar kwamen scheen de zon gelukkig weer en hebben we op het strand gehangen en weinig uitgevoerd. Het weinig uitvoeren bevalt ons heel goed! Het was een stukje lopen, maar mensen zijn vaak zo vriendelijk je een stuk mee te nemen in de auto. We hebben 1 wandeling over een berg door de jungle gemaakt, waarna je op een verlaten strandje uit kwam. Onderweg kwamen we een groepje tegen waarvan een man op krukken liep. Hij gaf ons meteen een high five en we wenste hem succes. De route is alleen maar rotsen, modder, stenen, zandpaden, dus het leek haast onmogelijk wat hij deed! Nadat wij de hele dag op het strand hadden gelegen, geslapen en geluierd, hoorden we een paar keer een keiharde schreeuw. Op het moment dat we terug wilden gaan om voor het donker terug te zijn, kwam die vent uit de bossen gestrompeld! Hup, krukken in het zand, neerploffen, biertje open gepopt en een dikke joint aangestoken. Dit was duidelijk de held van de dag. Bleek dat hij een ongeluk had gehad en dit de eerste keer in 15 jaar was dat hij weer naar dit strand was gekomen. Echt fantastisch en we hebben even staan kletsen (niet dat we elkaar verstonden, maar we begrepen elkaar wel). Hij nodigde ons uit om ook te blijven tukken in hun tent daar, want ze bleven zolang er nog een voorraad bier en voedsel was. Wij hadden helemaal niks mee, dus dit aanbod hebben we afgeslagen en zijn weer naar het hostel gegaan. Vanaf Floripa zijn we direct door gegaan naar Uruguay.

Uruguay

Punta del Este
Voordat we naar Buenos Aires gingen hadden we \'wat tijd over\' en wederom zin om niks te doen. We hebben een goedkoop hostel gevonden en zo zijn we in Punta del Este beland. Het hoogseizoen is over dus nu was het rustig, maar het is een verschrikkelijk toeristisch stadje. Hoge hotels aan de kust die in het hoogseizoen stampesvol zitten, echt te lelijk. Maargoed, we hadden een fijn hostel en een strand en meer hadden we niet nodig. Onze enige activiteit was Casa Pueblo, een huis/kasteel dat gemaakt is aan de kust door een kunstenaar uit Uruguay. Hij woont daar ook en veel van zijn werk is daar te zien. Na dit uitstapje hebben we onze broodjes gegeten aan de zee op wat rotsen zo\'n tien meter boven de zee. Ineens komt er wat rook langs ons heen omhoog en we dachten: huh, komt dit nou uit de rotsen of zit daar iets beneden? Een paar minuten later loopt er een vrouw gekleed in het wit met een bushman (waarmee onze blikken even kruisten) tussen de rotsen naar de zee. De vrouw houdt iets in haar hand, de man en zij zeggen wat dingen op, allemaal heel spiritueel en ze laat het goedje in de zee, waarna ze weer verdwijnen in de rotsen. Er was daar verder niemand en wij zaten echt met onze neus er bovenop, het was zo gek. Misschien as uitgestrooid dachten we, maar waar dan die fik in de rots voor nodig was..? Mysterieus..

Op de terugweg stonden we bij de bushalte, maar na tien minuten was ons geduld al op;) dus Sas gooit even haar duimpje omhoog en 1 minuut later schiet er een auto in die bremzen. Top! Een heel leuk Braziliaans koppel waar we meteen mee aan het babbelen waren. Nog een stopje gemaakt en met zijn allen op de foto gegaan, waarna ze ons hebben afgezet waar we wilden.
Daarna hebben we een aardig koppel in het hostel ontmoet, vooral die gast. Potjes poolen en op strand gehangen. Maar toen bleek dat die meid niet spoorde. Ze kwamen uit Canada, maar dat meisje moet Amerikaans geweest zijn, kan niet anders. Serieus ALLE kleding, schoenen, bikini\'s, tassen die Saskia die dagen heeft aangehad (hoe versleten dan ook) vond ze: Amazing!!! Blugh, kots kots, jekk wat nep. Ook Rutger werd met zijn kleding de hemel ingeprezen en na 1 avond te hebben moeten luisteren naar haar verhalen over Lady Gaga was het gedaan. Zij gingen ook naar Montevideo naar hetzelfde hostel, maar daar was wel duidelijk dat de wegen gingen scheiden. Wij hebben mooi een andere boot gepakt naar Buenos Aires. Je ontmoet toch een partij leuke, maar ook rare figuren tijdens zo\'n reis.

In Buenos Aires zouden we weer meeten met Josh, waar we in Ecuador al 2,5 week mee hadden gereisd. Hier keken we echt naar uit! Hij had nu een vriendin uit Buenos Aires (ontmoet in Ecuador, dus wij kenden haar ook). Het was jammer genoeg dus niet meer mogelijk om bij hem te tukken, omdat hij al veel mensen over de vloer heeft gehad en zij er vaak was. Maar geen probleem, want we hadden goedkoop hostel gevonden en aangezien we flink wat dollars hadden gepind, was ons geld meer waard. Deze dollars zouden we op de zwarte markt kunnen omwisselen en voor 1 dollar zouden we nu 8 peso krijgen ipv 5. Op naar Buenos Aires dus!!:)

Het verhaal over Argentinië gaan we waarschijnlijk pas in Nederland online gooien, want het vergt nogal wat tijd, maar we doen ons best om het zo snel mogelijk te doen. Thnx voor alle leuke reacties! Tot over 2 weken!!! We kijken er echt naar uit om iedereen weer te zien!

Beso!