Holaaa Amigos!

Ondertussen zijn we Bolivia al bijna uit, maar eerst is Peru aan de beurt. We zijn iets sneller door Peru heengegaan dan de andere landen, omdat de Machu Picchu dicht zou gaan in februari.

Mancora
Na de lange grensovergang hebben we een rustig hostel gevonden in het toeristische surf kustplaatsje. We hebben afgesproken met Charlie en Nina van de groep uit Ecuador wat heel leuk was. Rutger heeft nog een surflesje meegepakt en een paar golven kunnen pakken. Na dit toeristische oord zijn we snel doorgegaan naar Huanchaco.

Huanchaco
Op aanraden van een ander stel zijn we naar Sudamerica hostel gegaan. Een oud professioneel voetballer uit Peru heeft een huis opgekocht aan het strand en heeft er een hostel van gemaakt. Het mooie is dat hij echt geen drol hoeft te doen. Drie Deense meiden onderhielden alles (vrijwilligerswerk) en gingen zelfs de boel schoonmaken/pimpen. Alle gasten die kwamen mochten muren schilderen of wat ze ook maar wilden bijdragen. Daardoor had het hostel een hele leuke en vrije sfeer. Ook voor eten hoefde hij niet te zorgen: degene die in de avond ging koken voor het hele hostel mocht gratis eten. Goede regeling en zo werd echt een familiegevoel gecreëerd. Onze laatste avond hebben Rutger en ik een groentekippensoep gemaakt voor tien man. Mooie afsluiter! In de buurt was Chan Chan, een oud rijk van Chimu dat vernietigd is door de Inca\'s. Een rondleiding van een uur gekregen maar om eerlijk te zijn moesten we heel erg onze verbeelding gebruiken. 4/5 deel is aangebouwd en maar heel weinig origineel. Op de terugweg sprongen we snel een overvolle bus in. De buschauffeur deed de deuren al dicht en Sas haar duim zat klem. Ajj, snel eruit getrokken en doekie erom. Uiteindelijk bleek mee te vallen en was het net onder de nagel, die er ondertussen half af valt.

In Huancaco kwamen we er al snel achter dat de Peruanen niet al te gestructureerd te werk gaan, met alles. Zo hebben we in een deuk gelegen om hoe mensen een tent opzetten aan het strand. Drie mensen die tegelijkertijd stokken proberen te buigen en in elkaar te steken, zonder resultaat. Ook werden witte pijlen op de weg geschilderd. De hele weg is bezaaid met zand en er wordt gewoon overheen geschilderd, zonder ff een bezem erover te halen.

Lima
De volgende bestemming was Lima. Hier hadden we afgesproken met Niza. We hadden haar met oud en nieuw in Montanita ontmoet, een scharrel van een van de jongens waar we mee reisden;) Aangekomen in Lima begin van de avond, kwam ze ons ophalen met een vriend in een taxi. Nu kwamen we erachter hoeveel verschil er zit tussen lokale mensen en toeristen. Zonder haar hadden we 3x zoveel voor taxi\'s moeten betalen! We werden warm ontvangen bij haar ouders thuis. Moeders had een heerlijk Peruaans gerecht voor ons gekookt met kip, rijst en aardappelen. Voor het eerst waren we bij lokale mensen op bezoek en nu zag je duidelijk dat Rutger veel te lang is voor deze huizen. Om geen schokken onder de douche te krijgen heeft hij op zijn knieën moeten douchen en voor elke deuropening moet hij flink bukken. Lima is een megastad en om toch wat te kunnen zien kregen we de volgende dag Niza\'s buspas om snel en goedkoop te reizen, de schat. Een wandeling door het oude centrum bracht ons bij toeval bij de brandweer waar we hartelijk ontvangen werden. We kregen een kleine rondleiding en werden op een oude brandweerwagen gezet. Hele trotse mensen, mooi om te zien. Rutger had de Istore een dag eerder al gespot vanuit de taxi en kreeg glinsteringen in zijn ogen. Een Ipad stond bovenaan zijn verlanglijstje en dit was het moment om hem te kopen. Zo blij als een kind de winkel weer verlaten met een nieuwe Ipad4 in the pocket! Met Niza geluncht bij een lokaal populair tentje, waarbij je buiten op een krukje moest eten. Daarna de tassen opgehaald bij een vriendin van haar waar we de tassen die dag konden stallen. Niza was echt heel behulpzaam, ze heeft alles voor ons geregeld tot aan de bustickets toe. Voor ons een hele mooie ervaring om bij lokale mensen te verblijven. Je leert veel meer van de stad op deze manier.

Huacachina
Dit minidorpje in de woestijn staat bekend om het sandboarden dus dat hebben we gedaan. Met een grote buggy met 8 man zijn we door de woestijn gecrost en konden we van grote bergen afsuizen met een board. Rutger heeft geprobeerd staand de berg af te gaan, maar dit bleek een stuk moeilijker dan snowboarden! De volgende bergen zijn we gaan liggen op het board en met gezicht eerst omlaag gesjeesd, dat ging een stuk sneller! Het uitzicht was prachtig, zo ver je kan kijken zie je alleen maar zandbergen.
De volgende dag wilden we nog even zonnen, maar dit is niet te doen in de woestijn! Snel afkoeling gezocht in het meertje, waar Saskia al snel werd besprongen door 3 kleine kids die \'mammie mammie\' riepen. De vader stond meteen met een camera aan de waterkant foto\'s te maken, haha. Dat krijg je als je als enige (blonde) toeristen gaat zwemmen.

Cusco
Ons grootste avontuur! Komt in een apart verhaal:)

Puno
In dit stadje meteen \'s avonds een tweedaagse tour geboekt naar een aantal eilanden in het Lake Titicaca meer, het hoogste grootste meer ter wereld. De Peruanen claimen dat 60% van hen is en 40% van Bolivia en uiteraard beweren de Bolivianen precies het omgekeerde. Hopend op een leuke club mensen stapten we op de boot, die ons als eerste naar de floating islands bracht. Dit zijn kleine drijvende eilanden die de mensen continu moeten blijven bijbouwen om niet te zinken. 3000 mensen leven nog op deze mini eilandjes, waar 2 tot 10 families per eiland leven. Wij bezochten een van deze eilanden waar we wat families spraken en zelfgemaakte souvenirs kochten. Dit eiland was omgetoverd tot een veel te toeristisch plekje waar ook de bewoners niet echt blij mee waren, maar waar ze wel iets extra\'s mee verdienden.

Op de boot met twee Chileens meiden aangepapt en een Argentijnse chick, waar het goed mee klikte. Dit was heel goed om ons Spaans bij te spijkeren, Argentijnen hebben een flink accent (sjjj sjjj;)) en Chilenen praten met het snelste tempo van Zuid Amerika. Op het volgende eiland zouden we de nacht verblijven en in groepjes werden we ingedeeld bij families. Dit was een vrij groot eiland dat werkte met een rotatiesysteem voor toeristen. 1x per maand hadden ze twee dagen toeristen in huis, wat ze erg leuk leken te vinden. Wij zaten met een Braziliaanse man die erg gebrekkig Engels sprak en ook weinig Spaans, wat grappige momenten opleverde. Er werd heerlijk voor ons gekookt en later op de dag hebben we Pachamama (bovennatuurlijke moeder aarde) bezocht boven op de heuvel. Voor de bevolking is Pachamama heel belangrijk en er worden veel offers gegeven en ceremonies gehouden. Op een basketbalveld waren heel veel mensen aan het dansen en kinderen speelden eromheen. Sas heeft nog een tijdje gespeeld met wat meisjes; een paar lege flessen, lege dopjes, steentjes en zand, meer heb je niet nodig om een tijdje zoet te zijn. In de avond kregen we traditionele kleding aan en gingen we met zijn allen naar een soort honk. Een band van drie jongens maakte muziek en toeristen en lokalen dansten in groepen in het rond. De vrouwen leken steeds zo fors in onze ogen, maar toen Sas de kleding aanhad begrepen we het. 3 rokken over elkaar met nog wat dikke banden kleed ook niet echt af;)
De laatste dag nog een eiland bezocht en rondgelopen, wat ook erg mooi was. Bij terugkomst besloten met de drie meiden de grens over te gaan naar Bolivia, Copacabana.